Przedwojenny Łańcut, cz. II, Zasłużeni dla Łańcuta i zamku
Indeks nazwisk
- Władysław Bałuciński
- Konstanty Bieniasz
- Aleksander Blajer
- Jan Cetnarski
- Stanisław Cetnarski
- Aleksander Chmiel
- Karol Chodziński
- Gabriel Danielewicz
- Konstanty Danielewicz
- Antoni Dąbrowski
- Jan Nepomucen Deszkiewicz-Kundzicz
- Getzel Drücker
- Engelbert Flaig
- Jan Fleszar
- Władysław Gdula
- Walenty Gembarzewski
- Władysław Glac
- Jan Jedliński
- Stanisław Kęskiewicz
- Jan Kazimierz Kęskiewicz
- Kazimierz Kralczyński
- Jan Lazarewicz
- Teodor Leszetycki
- Walenty Mazanek
- Teofil Emil Modelski
- Franciszek Pelc
- Jan Pelc
- Tomasz Pelc
- Władysław Pelc
- Józef Pilch
- Józef Piotrowski
- Filip Sanbra-Kahane
- Zofia Szediwy
- Marcin Szulc de Szulcer
- Zenon Szust
- Juliusz Wierciński
- Ferdynand Jakub Witkowski
- Emil Zauderer
- Bolesław Żardecki
Opracowała: Joanna Kluz
Jan Cetnarski (1844-1915)
Z zawodu kupiec i murarz, właściciel działającej w Rynku hurtowni soli i cukru, budowniczy m.in. Szkoły Tkackiej. Uczestnik powstania styczniowego, wieloletni radny miejski, w latach 1885-1914 burmistrz miasta Łańcuta. Założyciel i prezes powstałego w 1894 r. Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda” (1909-1914), członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Zasłużony dla miasta dzięki takim przedsięwzięciom jak utworzenie gimnazjum (1907 r.), elektryfikacja i częściowe skanalizowanie miasta. Za wieloletnią działalność odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi z Koroną, oraz nadaniem jego imienia jednej z łańcuckich ulic.
Stanisław Cetnarski (1859-1947)
Z zawodu murarz, właściciel betoniarni, oraz założonej w 1912 r. firmy „Koncesjonowane Przedsiębiorstwo Budowlane Robót Wodnych i Lądowych”. Twórca projektów, oraz budowniczy takich obiektów jak willa „Róża”, szkoła ss Boromeuszek. Wieloletni radny miejski, burmistrz miasta Łańcuta w latach 1915-1918, 1920-1927. Członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, prezes Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda” (1919-1925). Zasłużony dla Łańcuta m.in. dzięki przyłączeniu do miasta gmin Przedmieście i Podzwierzyniec. Autor wydanej w 1937 r. książki pt. „Miasto Łańcut. Z dziejów i z własnych wspomnień”. Za wieloletnią działalność społeczną nagrodzony w 1927 r. przyznaniem tytułu Honorowego Obywatela Miasta Łańcuta.
Konstanty Danielewicz (1863-1933)
Z wykształcenia kupiec, właściciel restauracji i hotelu mieszczących się przy ul. Pierackiego (obecnie Królowej Elżbiety). Od 1925 r. właściciel fabryki wełny drzewnej „Wolima”, przekształconej w 1933 r. w tartak. Wieloletni radny i wiceburmistrz miasta Łańcuta, inicjator miejskich przedsięwzięć gospodarczo-oświatowych takich jak budowa miejscowej elektrowni (1913 r.), rozbudowa gmachu gimnazjalnego (1924 r.), zmiana gminnego statusu Łańcuta na miejski i utrzymania w nim siedziby starostwa. W latach 1926-1933 prezes stowarzyszenia mieszczan „Gwiazda”, działacz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Za zasługi nagrodzony tytułem Honorowego Obywatela Miasta Łańcuta, oraz nadaniem jego imienia dotychczasowej ul. Różanej.
Gabriel Danielewicz (1817-1884)
Wieloletni radny miejski, burmistrz miasta Łańcuta (ok. 1876). Działacz niepodległościowy w latach 1846-1848. Właściciel założonej w 1839 r. firmy działającej początkowo jako „Sklep Korzenny”. Za zasługi nagrodzony przyznaniem tytułu Honorowego Obywatela Miasta Łańcuta.
Getzel Drücker (1865-1929)
Radny i asesor Rady Miejskiej, jeden z pierwszych na terenie Łańcuta działaczy syjonistycznych. Za działalność społeczną nagrodzony pośmiertnie w 1931 r. nadaniem jego imienia dotychczasowej ul. Łaziennej. Marmurowa tablica pamiątkowa, wmontowana wówczas w fasadę jednego z budynków przy tej ulicy znajduje się w zbiorach Działu Historii Miasta Muzeum-Zamku w Łańcucie.
Jan Kazimierz Kęskiewicz (1899-1994)
Kierownik powstałej w 1927 r. księgarni mieszczącej się w wynajmowanych przez Aleksandra Chmiela pomieszczeniach Banku Ziemskiego. Członek Związku Księgarzy, od 1943 r. pełnoprawny właściciel księgarni i wypożyczalni książek pełniącej w czasie okupacji rolę centrum informacji politycznej, oraz ośrodka zaopatrującego w podręczniki uczniów tajnych kompletów nauczania. Członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, kierownik działającego przy „Sokole” kina.
Stanisław Kęskiewicz
Współzałożyciel łańcuckiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, pracownik Kasy Zaliczkowej i Oszczędności.
Walenty Mazanek (1861-1935)
Proboszcz łańcuckiej parafii w latach 1916-1935, nauczyciel religii, historii, pedagogiki i dydaktyki w prywatnej, żeńskiej szkole SS Boromeuszek, inspektor szkół ludowych dla miasta i okolicznych wiosek. Założyciel powstałej na bazie szkoły SS Boromeuszek szkoły średniej - żeńskiego seminarium nauczycielskiego. Od 1919 r. dyrektor i inicjator budowy gmachu dla seminarium nauczycielskiego. Członek Rady Miejskiej. Za zasługi nagrodzony w 1921 r. przyznaniem tytułu Honorowego Obywatela Miasta Łańcuta.
Jan Pelc (1856-1933)
Z zawodu budowniczy. Od 1906 r. członek Rady Miejskiej, burmistrz miasta Łańcut w latach 1918-1920. Założyciel, kierownik, oraz prezes honorowy Kasy Stefczyka czyli Spółdzielni Oszczędnościowo - Pożyczkowej funkcjonującej wg. wzoru Raiffeisena. Członek Amatorskiego Koła Teatralnego działającego w ramach Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda”. Za zasługi odznaczony w 1929 r. Srebrnym Krzyżem Zasług.
Posiadał umiejętność pourazowego nastawiania kości przywracając do zdrowia wielu mieszkańców Łańcuta i okolic.
Filip Sanbra-Kahane (1838-1915)
Uczestnik Powstania Styczniowego. Od 1886 r. prezes łańcuckiego Towarzystwa Kasynowego, od 1896 r. prezes Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” skupiającego wówczas polskich działaczy patriotycznych, oraz byłych powstańców. Urzędnik Ordynacji łańcuckiej hr. Potockich. Właściciel willi przy ul. Paderewskiego mieszczącej obecnie pensjonat „Pałacyk”. Autor wspomnień powstańczych pt. „Dzieje Żuława”, spisanych w 1903 r., a opublikowanych na łamach „Rzeszowianina”, oraz w pracy pt. „W czterdziestą rocznicę Powstania Styczniowego 1863-1903”.
Zofia Szediwy (1854-1938)
Fundatorka pierwszej publicznej biblioteki dla młodzieży prowadzonej początkowo w prywatnym domu założycielki przy ul. Piłsudskiego w Łańcucie, a następnie w 1897 r. przekazanej miejscowej Szkole Ludowej. Pierwsza i zarazem honorowa bibliotekarka tejże placówki, prowadząca społecznie wypożyczalnię książek własnoręcznie zaopatrzonych napisem „Biblioteka szkolna-Łańcut”. Entuzjastka „pracy organicznej” i „pracy u podstaw”.
Marcin Szulc de Szulcer (1842-1933)
Aptekarz, wieloletni radny miejski, współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda” (1894-1897). Uczestnik Powstania Styczniowego.
Zenon Szust
Z zawodu prawnik, sekretarz łańcuckiej Rady Miejskiej, badacz dziejów miasta, autor książek „Średniowiecze Łańcuta”, „Łańcut i okolice”.
Emil Zauderer (1848-1915)
Proboszcz łańcuckiej parafii w latach 1890-1915, jako pierwszy kierujący parafią po odejściu jezuitów. Opiekun łańcuckiej fary w czasie jej wielkiej, zainicjowanej przez Potockich przebudowy w latach 1896-1900, nadzorujący m.in. prace sztukatorskie bocznych ołtarzy. Wieloletni radny miejski, współzałożycieli i prezes Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda” (1894-1897). Uczestnik Powstania Styczniowego.
Bolesław Żardecki herbu Ciołek (1853-1924)
Wieloletni dyrektor Towarzystwa Zaliczkowego, oraz założyciel Banku Ziemskiego w Łańcucie. Od 1884 r. członek łańcuckiej Rady Powiatowej, w 1889 r. wybrany na posła galicyjskiego Sejmu Krajowego. Zasłużony dla miejscowej oświaty działalnością na rzecz utworzenia takich szkół jak łańcuckie gimnazjum i Szkoła Tkacka, rakszawska Szkoła i Manufaktura Sukiennicza, oraz Szkoła Rolnicza w Albigowej. Długie lata zaangażowany w ruch chłopski, zwolennik działalności Kółek Rolniczych, członek Rady Naczelnej PSL. Honorowy członek Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda”. Za zasługi nagrodzony nadaniem dotychczasowej ulicy Poselskiej imienia B. Żardeckiego.
Jan Fleszar (1856-1929)
Doktor medycyny, od 1884 r. pełniący funkcję lekarza miejskiego i powiatowego. Naczelny lekarz ówczesnej Kasy Chorych w latach 1882-1928. Główny opiekun rannych w czasie I wojny światowej żołnierzy, pełniący równocześnie funkcję lekarza epidemicznego w całym powiecie łańcuckim. Działacz społeczny z inicjatywy którego przeprowadzono kanalizację miasta. Członek towarzystw, oraz zrzeszeń patriotycznych i społecznych w tym Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa Szkoły Ludowej, oraz Towarzystwa Walki z Gruźlicą. Działacz Czerwonego Krzyża, przewodniczący Komitetu Pomocy Dzieciom w latach 1919-1920.
Jan Jedliński (1890-1948)
Lekarz ginekolog, absolwent medycyny Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. W Łańcucie pełniący funkcję lekarza powiatowego, kolejowego, a w czasie II wojny światowej opiekuna medycznego członków Armii Krajowej. Właściciel willi przy ul. Mickiewicza 12, mieszczącej (oprócz mieszkania) prywatny gabinet lekarski. Członek łańcuckiej Rady Miejskiej, oraz Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda”, przyjaciel rodziny Potockich, pełniący funkcję jej „nadwornego” lekarza. W czasie pierwszej wojny światowej służący jako huzar w wojsku austriackim, w czasie II wojny światowej działacz AK.
Kazimierz Kralczyński (1840-1882)
Doktor nauk medycznych pełniący obowiązki lekarza zamkowego, a następnie powiatowego. Opiekun gł. ludzi biednych. Inicjator powstania szpitala mieszczącego się przy łańcuckim kościele farnym, oraz prosektorium funkcjonującego na terenie cmentarza. Autor artykułów o tematyce medycznej zamieszczanych w „Przeglądzie lekarskim” (1865-1878), współtwórca „projektu urządzania służby zdrowia w Galicji” przedstawionego w 1868 r. Sejmowi Krajowemu we Lwowie. Założyciel i prezes powstałego w 1868 r. Stowarzyszenia Oświaty „Mrówka”, inicjator powołania w 1876 r. Straży Pożarnej. Uczestnik powstania styczniowego. W uznaniu zasług nagrodzony przez społeczeństwo Łańcuta ufundowaniem tablicy pamiątkowej, oraz nadaniem jednej z ulic jego imienia.
Jan Nepomucen Deszkiewicz-Kundzicz (1796-1869)
Gramatyk, publicysta, uczestnik powstania listopadowego. Od 1833 r. wychowawca dzieci hr. Alfreda Potockiego, pełniący równocześnie funkcję zamkowego bibliotekarza. Inicjator cennych zakupów uzupełniających zamkowy księgozbiór, autor dedykowanej rodzinie Potockich publikacji z 1843 r. „Rozprawy o języku polskim i jego gramatykach”, a także wydanej w 1846 r. rozprawy pt. „Gramatyka języka polskiego”. Wielokrotny prelegent łańcuckiego Towarzystwa „Mrówka”, fundator wielu pozycji książkowych na rzecz biblioteki „Mrówka”. Aktywny działacz Wiosny Ludów. Dawny przyjaciel Adama Mickiewicza.
Teofil Emil Modelski (1881-1967)
Prof. historii Uniwersytetu w Wilnie, Lwowie i Wrocławiu, archiwista, pracownik Archiwum Uniwersytetu Lwowskiego, kierownik Zarządu Archiwalnego przy Dowództwie Okręgu Korpusu we Lwowie, w latach 1944-45 pracujący nad uporządkowaniem Archiwum Ordynacji Potockich w Łańcucie. Redaktor Kwartalnika Historycznego w latach 1932-1936.
Józef Piotrowski (1873-1939)
Dr historii sztuki, autor prac i artykułów z dziedziny sztuki. Od 1920 r. konserwator zabytków we Lwowie dla całej Galicji Wschodniej i Wołynia. Autor wydanego w 1933 r. opracowania pt. „Zamek w Łańcucie” zawierającego zwięzły opis dziejów i zbiorów łańcuckiej rezydencji. Ponadto autor kompletu zdjęć zamkowych zbiorów, stanowiących dziś własność Muzeum-Zamku w Łańcucie, oraz Państwowego Instytutu Sztuki w Warszawie.
Karol Chodziński (1815-1904)
Malarz, od 1836 r. pracownik zamkowy, odpowiedzialny za realizację takich prac jak: malowanie pomieszczeń pałacowych, nanoszenie poprawek w malowidłach. Wykonawca kopi portretów rodzinnych, konserwator starych obrazów i malowideł ściennych, projektant intarsjowanych posadzek w łańcuckim zamku. W latach 1896-1900 zatrudniony przy pracach konserwatorskich w trakcie przebudowy kościoła farnego w Łańcucie. Wieloletni radny miejski i asesor, działacz niepodległościowy, członek konspiracyjnego Galicyjskiego Sprzysiężenia Demokratów Polskich.
Walenty Gembarzewski (1859-1925)
Artysta rzeźbiarz, autor drewnianych przedmiotów wykonywanych na zamówienie łańcuckich mieszczan (m.in. drzwi wejściowych do domu Franciszka Klarewicza, mebli sypialnianych do domu Konstantego Danielewicza stanowiących dziś wyposażenie Działu Historii Miasta Muzeum-Zamku w Łańcucie). Członek Rady Miejskiej w latach 1918-1920.
Władysław Glac (1895-1943)
Rzeźbiarz, poeta, żołnierz. Projektant i wykonawca rzeźb o charakterze pomnikowym, często o tematyce niepodległościowej. Autor takich dzieł jak: pomnik nagrobny Bolesława Żardeckiego tzw. „Pielgrzym”, posąg lwa upamiętniający wyprawę hr. Alfreda Potockiego do Sudanu w 1924 r., figura nagrobna Wandy Korzonkównej, oraz nie istniejąca dziś tablica pamiątkowa dla 10 Pułku Strzelców Konnych z Łańcuta. W latach 1913-1914 członek Polowej Drużyny „Sokoła”, oraz Legionów Polskich podczas I wojny światowej.
Engelbert Flaig (1870-1933)
Z wykształcenia technik-ceramik, właściciel założonej w latach dwudziestych XX w. Fabryki Wyrobów Ceramicznych, oraz proponującego szeroki zakres usług „Ceramiczno-Technicznego Biura i Laboratorium”. Producent przeznaczanych na rynek lokalny porcelanowych i fajansowych serwisów stołowych, pojedynczych przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych, a także glinianych wazonów i doniczek opatrzonych firmową pieczątką z napisem „E. Flaig/Łańcut”.
B. Trojnar, Ceramika z Łańcuta [w:] Spotkania z zabytkami, nr 1, 1995, s. 35-37.
Teodor Leszetycki (1830-1915)
Pianista, kompozytor, nauczyciel muzyki, patron łańcuckiej szkoły muzycznej, koncertmistrz na dworze Wielkiej Księżnej Heleny Pawłowej. Początkowo kształcony przez ojca-muzyka, nauczyciela domowego dzieci hr. Alfreda Potockiego. Twórca ponad 50 większych utworów fortepianowych, 2 oper (Bracia Marco i Pierwsza Zmarszczka), koncertu fortepianowego, oraz kilkuset miniatur fortepianowych. Wychowawca i nauczyciel Ignacego Jana Paderewskiego.
Konstanty Bieniasz (1908-1995)
Żołnierz 10 PSK w latach 1928-1947, absolwent szkoły podoficerskiej z 1930 r., pełniący do czasu zmotoryzowania pułku, funkcję instruktora jazdy konnej, władania bronią i gimnastyki. W czasie wojny na stanowisku zastępcy dowódcy plutonu. Obecny w pułku przez okres całej wojny, na wszystkich frontach. Twórca a zarazem trębacz założonej w Anglii orkiestry pułkowej. Inicjator utworzenia Izby Pamięci 10 PSK przy Muzeum-Zamku w Łańcucie. Za zasługi odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Władysław Gdula
Od 1922 r. żołnierz 10 PSK, służący w stopniu st. wachm. zaw. Do wybuchu wojny pracownik Kwatermistrzostwa, po 1939 r. na stanowisku skarbnika sformowanego w Łańcucie Ośrodka Zapasowego 10 Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej. Po wybuch wojny odpowiedzialny za opiekę i przetransportowanie na Węgry sztandaru 10 PSK i 24 p. ułanów. Członek Drużyn Polowych „Sokolich”.
Władysław Bałuciński (1881-1935)
Kupiec, właściciel jednej z łańcuckich restauracji znajdującej się w rynku, wieloletni radny miejski, członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.
Aleksander Blajer (1857-1934)
Kupiec, z zawodu szewc, na pocz. XX w. przewodniczący łańcuckiego cechu szewców. Współzałożyciel Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda” w Łańcucie, współautor pierwszego statutu „Gwiazdy” opracowanego w 1894 r. Wieloletni radny i asesor Rady Miejskiej, odpowiedzialny m.in. za regulacje kwestii cmentarza miejskiego.
Aleksander Chmiel (1897-1986)
Absolwent warszawskiej Głównej Szkoły Handlowej z 1922 r., pracownik Banku Ziemskiego w Łańcucie, od 1927 r. właściciel księgarni a następnie sklepu tekstylnego „Bławat”. Wieloletni radny miejski, oraz wiceburmistrz miasta Łańcuta. Ostatni prezes Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda” przed wybuchem II wojny światowej, wicedyrektor Komunalnej Kasy Oszczędności w latach 1937-39, oraz po 1949 r. Inicjator powołania Szkoły Kupieckiej w Łańcucie. Za służbę wojskową w czasie wojny polsko-bolszewickiej odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych.
Antoni Dąbrowski (1855-1930)
Od 1909 r. pracownik zamku pełniący funkcję budowniczego Ordynacji Dóbr w Łańcucie, autor planów i kosztorysów nowo powstających budynków, oraz rekonstrukcji starych wchodzących w skład posiadłości hr. Potockiego. Wykonawca takich projektów jak: budynek łańcuckiego sądu, oraz powstałe w latach 1900-1914 osiedle domów jednorodzinnych na tzw. Wisielówce.
Jan Lazarewicz (1889-1943)
Z zawodu ślusarz artystyczny. W 1924 r. przewodniczący V Grupy Stowarzyszenia Przemysłowego i Komisji Egzaminacyjnej, w 1935 r. odznaczony przez Ministra Przemysłu i Handlu za 40 letnią pracę w rzemiośle. W latach 1933-39 zastępca przewodniczącego Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda”. W 1938 r. zatrudniony przy remoncie kościoła farnego w Łańcucie. Członek Rady Miejskiej.
Franciszek Pelc (1876-1946)
Murarz, sztukator, absolwent Krajowego Kursu Zawodowego dla Murarzy (1913 r.) w Łańcucie, zaangażowany m.in. w prace sztukatorskie bocznych ołtarzy łańcuckiego kościoła. Członek Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda”, aktor Amatorskiego Koła Teatralnego przy „Gwieździe”.
Tomasz Pelc (1869-1933)
Murarz, sztukator, absolwent Krajowego Kursu Zawodowego dla Murarzy (1913 r.) w Łańcucie. W latach 1895-1912 pracownik betoniarni Stanisława Cetnarskiego, pracujący m.in. przy budowie szkoły ss Boromeuszek, oraz przebudowie kościoła farnego. Właściciel wybudowanego w 1910 r. domu przy ul. Grunwaldzkiej, ozdobionego wykonanymi własnoręcznie, gipsowymi odlewami popiersi Mickiewicza i Kościuszki. Aktor i reżyser (1898-1930) Amatorskiego Koła Teatralnego działającego w ramach Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda”.
Władysław Pelc (1882-1930)
Przedsiębiorca budowlany, absolwent lwowskiej szkoły budowlanej, w czasie I wojny światowej przewodniczący V Grupy Stowarzyszenia Przemysłowego w Łańcucie. Właściciel firmy budowlanej funkcjonującej pod nazwą „Władysław Pelc w Łańcucie” z dopiskiem „ Przyjmuje się wszelkie roboty budowlane, wykonuje plany i kosztorysy”. Właściciel willi przy ul. Kraszewskiego mieszczącej biuro firmy. Budowniczy okolicznych kościołów, łańcuckich koszar wojskowych, oraz budynków przemysłowych i administracyjnych dla zakładów przemysłu spirytusowego hr. Alfreda Potockiego.
Józef Pilch (1894-1961)
Murarz, absolwent Krajowego Kursu Zawodowego dla Murarzy (1913) w Łańcucie, oraz Szkoły budowlanej we Lwowie. Do czasu założenia własnego przedsiębiorstwa budowlanego, pracownik firmy Stanisława Cetnarskiego biorący udział m.in. w budowie szkoły ss Boromeuszek. Właściciel i projektant domu przy ul. Narutowicz 3. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim.
Julian (Juliusz) Leon Wierciński (1901 Łańcut-1985 Kraków)
Syn Kazimierza, buchaltera w fabryce wódek hr. Romana Potockiego, urodzony w Łańcucie 22 sierpnia 1901 roku. Absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i studiów rolniczych. Walczył jako ochotnik w 1918 r. w 2 pułku ułanów a potem w 1920 r. w wojnie polsko-bolszewickiej w 214 pułku.
W latach 1927-1944 pracował w administracji ordynacji łańcuckiej, najpierw jako praktykant w folwarku Strażów, od 1928 jako zarządca folwarku w Krzemienicy, a od 1932 zastępca dyrektora dóbr ordynacji. W chwili swego wyjazdu z Łańcuta ordynat Alfred Potocki ustanowił go swoim pełnomocnikiem. Tuż przed wkroczeniem, 31 lipca 1944 roku, do Łańcuta Armii Czerwonej Juliusz Wierciński zawiesił na bramach parku kartki z napisem w języku rosyjskim MUZEUM NARODU POLSKIEGO, czym uratował zamek łańcucki przed dewastacją.
W latach 70-tych spisał swoje wspomnienia odnoszące się do pracy w łańcuckiej ordynacji zatytułowane „Wspomnienia Oficjalisty”, które ukazały się w roku 2013, własnym nakładem syna, Jacka Wiercińskiego. Juliusz Wierciński był także malarzem-amatorem. Patrz → Kazimierz i Juliusz Wiercińscy.
Ferdynand Jakub Witkowski (1870-1938)
budowniczy Ordynacji Dóbr hr. Potockich w Łańcucie, prowadzący w latach 1913-1930 prace budowlane w zamku, a także na terenie folwarków i leśnictw. Zaangażowany m.in. w przebudowę pałacyku myśliwskiego w Julinie.
