W 2012 r. na terenie zespołu zamkowo-parkowego w Łańcucie przeprowadzono szereg bardzo ważnych prac remontowych i konserwatorskich na łączną kwotę ok. 605 tys. zł. Stało się to możliwe m.in. dzięki pozyskanym środkom z Programów Operacyjnych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w łącznej wysokości ok. 273 tys. zł oraz dofinansowaniu z budżetu Województwa Podkarpackiego w wysokości ok. 302 tys. zł. Część z tych prac właśnie zakończono, inne wprawdzie jeszcze trwają ale już widać kolosalne zmiany

Jednym z takich działań były gruntowne prace remontowo – konserwatorskie Glorietty usytuowanej w obrębie fosy na jej północno-zachodnim bastionie. Wzniesiona została ok. 1810 r. przez Chrystiana Piotra Aignera, jednego z najwybitniejszych architektów polskich z przełomu XVIII i XIX wieku.

Ch. P. Aigner związany był z Łańcutem od końca XVIII w. do 1826 r. Początkowo pracował dorywczo dostarczając projekty niezbędne do realizacji określonych fragmentów przebudowywanej wówczas rezydencji, później nadzorował także prace budowlane prowadzone m.in. w Łańcucie, Przeworsku i Krzeszowicach.

Współpracował ze znakomitym sztukatorem Fryderykiem Baumanem, który jest autorem m.in. sztukaterii Glorietty. Być może przy jej budowie pracował także Cetnarski, mistrz murarski z Łańcuta.

Na początku XX w. ustawiono przed Gloriettą marmurowy posąg Diany, wykonany w Rzymie w 1899 r. przez Prospera d'Epinay'a. Po wojnie Diana została uszkodzona (na fotografiach z lat 60-tych ub. wieku nie ma ręki). Poddano ją wówczas pracom konserwatorskim, ale po pewnym czasie ponownie uległa znacznemu uszkodzeniu. W 1973 r. Diana została przeniesiona do Galerii Rzeźb, gdzie była eksponowana w oczekiwaniu na pełną konserwację.

W roku 2003 bastion północno- zachodni z uwagi na zagrożenie katastrofą budowlaną został poddany mikropalowaniu. Stało się to możliwe dzięki osobistemu zaangażowaniu ówczesnego ministra finansów Pana prof. Grzegorza Kołodki, który na ten cel udzielił  znaczącego wsparcia. Muzeum czyniło także starania aby poddać konserwacji posąg Diany oraz całą Gloriettę ale zawsze ważniejsze były inne potrzeby.

I wreszcie w tym roku nasze zamierzenia zostały zrealizowane. Przeprowadzono pełną konserwację posągu Diany, która nadal będzie eksponowana w Galerii Rzeźb zaś przed Gloriettą ustawiono nowo powstałą kopię rzeźby. Tak więc po 39 latach nieobecności Diana powróciła na swe dawne miejsce.

Kolejnym zakończonym działaniem były prace konserwatorskie przy rzeźbie lwa upamiętniającej afrykańskie safari. Wykonał ją w 1927 r. Władysław Glac z Łańcuta (ur. 1895  zm. 1943 ) na zamówienie Alfreda III Potockiego. Rzeźba ta ustawiona została na terenie parku przy myśliwskim pałacyku w Julinie. Zgodnie z intencją hr. Potockiego miała upamiętniać wyprawę myśliwską do Sudanu zorganizowaną przez niego w 1924 r. Na ścianie bocznej cokołu umieszczono tablicę z datami wyprawy i nazwiskami sześciu jej uczestników. Do Łańcuta juliński pomnik trafił w 1952 r. i stanął na osi elewacji północnej. Odmiennie niż w Julinie tablicę pamiątkową położono ukośnie przed postumentem obłożonym kamieniem. Obecnie po gruntownej konserwacji rzeźbę lwa przeniesiono w nowe miejsce po drugiej stronie alei obiegającej Zamek, tuż przy elewacji północnej. Wzorując się na przedwojennej fotografii tablicę zamontowano w bocznej ścianie cokołu a na pozostałe ściany nałożono trejaż.

Sfinalizowano także prace konserwatorskie przy posagu Kleopatry, stojącym w parku zewnętrznym przy alei prowadzącej do mostu zachodniego. Rzeźba ta wykonana została przez Jana Albrechta Siegwitza i Jana Adama Karingera w latach 1729-1734. Pierwotnie ozdabiała park otaczający pałac w Brzezince k. Oleśnicy. W Łańcucie znajduje się od 1965 r.

W ramach tegorocznych prac wykonano również gruntowny remont zewnętrznych schodów wiodących do salki w wieży północno- wschodniej, w której w okresie międzywojennym przechowywano parasol i meble ogrodowe ustawiane na tarasach lub w parku. Zabiegom konserwatorskim poddano również balustrady oraz żeliwne wazy z XIX w. ozdobione pełnoplastycznymi delfinami.

Prace remontowe i konserwatorskie podjęto także przy dużym tarasie południowym przylegającym do Pokoju Werandowego. Została wymieniona cała nawierzchnia tarasu. Zrekonstruowano pierwotną, typu terazzo, której fragmenty zostały odnalezione po zdjęciu zdegradowanej warstwy betonowych płytek położonych prawdopodobnie już po wojnie. Gruntownym zabiegom konserwatorskim poddano ustawioną na tarasie, drewnianą altanę przylegającą do wieży południowo-wschodniej. Przeprowadzona została również konserwacja balustrady tarasu- słupów z piaskowca, z których skuto wtórnie nałożone tynki i uzupełniono ubytki kamienne. Odnowiono także metalowe przęsła pomiędzy nimi oraz bramkę u szczytu schodów prowadzących na taras z Ogrodu Włoskiego, przywracając niegdyś istniejącą na niej datę „1863”.

We wnętrzach Zamku prowadzona jest także konserwacja w ośmiu wnętrzach  na II piętrze na łączną kwotę 489 tys. zł (w tym 371 tys. zł od Samorządu Województwa Podkarpackiego a pozostała kwota pochodzi z budżetu Muzeum). Oprócz w/w konserwacji wnętrz opracowana została dokumentacja na prace remontowo-konserwatorskie dachu na budynku Zamku. Jej koszt wyniósł ok. 220 tys. zł (w tym 179 tys. zł od Samorządu Województwa Podkarpackiego). Jest to – mamy nadzieję – początek naszego „ataku” na wymagające takich prac, bardzo interesujące, zabytkowe pokoje tworzące od końca XIX wieku luksusowe apartamenty gościnne. Po wieloletniej konserwacji reprezentacyjnych wnętrz I piętra, przez który prowadzi główna trasa turystyczna, przyszedł teraz czas na bardziej kameralne II piętro. Gdy prace konserwatorskie zostaną zakończone niezwłocznie o tym poinformujemy.

Na zakończenie koniecznie trzeba powiedzieć o pracach pielęgnacyjnych prowadzonych w parku. Przygotowywaliśmy się do nich bardzo starannie i długo. Najpierw specjalna komisja złożona ze specjalistów z zakresu dendrologii dokonała przeglądu drzew parkowych, krzewów oraz  potrzeb konserwatorskich zieleni. Sporządzone zostały szczegółowe listy, ogłoszony przetarg i po wyłonieniu wykonawców przystąpiono do działań, które zrealizowano dzięki środkom w wysokości ok. 227 tys. zł pozyskanych z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz ok. 41 tys. z budżetu Muzeum. W parku łańcuckim w 2012 r. przeprowadzono prace pielęgnacyjne w zabytkowym drzewostanie oraz wykonano obsadzenia uzupełniające drzew, krzewów, pnączy i róż :
- pielęgnacja koron drzew – 740 szt. (w tym założono 65 sztuk wiązań elastycznych zabezpieczających drzewa przed rozłamaniem), - usunięcie mocno zdegradowanych drzew - 31 szt.,
- zakup i sadzenie materiału roślinnego : drzew – 91 szt., krzewów – 874 szt., pnączy – 1085 szt., róż – 120 szt.,
- frezowanie pni po ściętych drzewach – 76 szt.
Działania te są kontynuacją prac konserwatorskich i pielęgnacyjnych jakie prowadzone są na terenie parku i ogrodów od 2001 roku.