Wystawa prezentuje bogatą biografię i malarską twórczość artysty z lat 70. 80.XX w. - obrazy olejne, gwasze, rysunki. Głównym bohaterem wszystkich prac jest koń. Rzadko pojawiają się inne zwierzęta, a człowiek i przyroda są tylko subtelnym dopełnieniem. Dominują pełne ekspresji i dynamizmu zawody konne, biegi myśliwskie, przejażdżki.. I wreszcie same konie – zawsze w ruchu, zawsze pełne życia, piękne i poetyckie zarazem, jak te z wiersza Ernesta Brylla:
”... biegły przez łąkę lekkie, niewstrzymane
Jak obloki goniące swój cień w ciepłej trawie
A grzywy ich wysoko w powietrzu rozwiane
Ptaków niebieskich dosięgały prawie...”
Józef Korolkiewicz był  wirtuozem koloru. Wszystkie obrazy olejne i gwasze prezentują ogromne bogactwo świetlistej, pełnej ekspresji palety. Artysta był także mistrzem w kreowaniu sugestii ruchu i lekkiej, niewymuszonej kompozycji. Szkice rysunkowe pokazują bardzo wyraźnie  niezwykłą łatwość rysowania. Sprawiają wrażenie tworzonych bez żadnego wysiłku, bez poprawek, poszukiwań, drobiazgowych studiów. Malarstwo Korolkiewicza jest żywe, radosne, bliskie człowiekowi, tym bardziej, że artysta zachował czytelną, utrzymaną w konwencji realistycznej formę. Emanuje z niego żywiołowość, intensywność przeżyć i pasja tworzenia.
Już we wczesnym  dzieciństwie rysował obrazki zdradzające niepospolite zdolności. W wieku 15 lat został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie do pracowni Wojciecha Kossaka będąc jego najmłodszym uczniem. Zadebiutował jako malarz w 1927 roku w Zachęcie. Niestety prawie wszystkie dzieła powstałe przed wojną uległy zniszczeniu w czasie Powstania Warszawskiego. Po wojnie zajął się sztuką użytkową projektując plakaty, znaczki pocztowe, medale, gobeliny, ilustracje do książek.

Józef Korolkiewicz to postać niezwykła, obdarzona nie tylko wielkim talentem malarskim. Druga pasja Korolkiewicza to sport. Był znanym lekkoatletą, członkiem polskiej reprezentacji na zawodach międzynarodowych w biegu na 400 metrów przez płotki i 4 x 400 m, wielokrotnym rekordzistą Polski. Krótką i błyskotliwą karierę (1924 – 1928) przerwała kontuzja przed Olimpiadą w Amsterdamie, ale dobra kondycja fizyczna pozwoliła mu niemal do końca życia brać udział w turniejach tenisowych. Korolkiewicz miał także wielki talent muzyczny. Występował jako solista Opery Warszawskiej z przerwami od 1934 do 1949 roku. Śpiewał  partie barytonu w najważniejszych operach: „Halka” i  „Straszny dwór” St. Moniuszki,  „Cyrulik sewilski”, „Faust” Ch. Gounoda,  „Carmen” G. Bizeta, „Rigoletto” G.Verdiego, „Madame Buterfly G.Pucciniego. Współpracował z Polskim Radiem, nagrał szereg płyt m.in. z pieśniami polskimi Moniuszki i Chopina. Wystawie towarzyszy duży album zawierający ok. 150 ilustracji.