Kiedy w 1862 roku Karol Darwin opisywał ten kwiat zwrócił uwagę na jego długą ostrogę mającą ponad 30 cm, na dnie której znajdował się zbiornik z nektarem. Na podstawie budowy kwiatu wysnuł hipotezę, że na Madagaskarze żyje nocny owad lub zwierzę z tak długą trąbką, którą potrafi dostać się do głęboko ukrytego nektaru. Współcześni mu naukowcy nie uwierzyli w tę teorię.
41 lat później odkryto madagaskarską ćmę o ssawce długości 35cm, którą nazwano Xanthopan morganii praedicta. Człon łacińskiej nazwy praedicta (przepowiedziana) w nazwie ćmy odnosi się właśnie do tej hipotezy Darwina, który po odkryciu Angraecum sesquipedale przewidział istnienie owada, który dostosował się ewolucyjnie do odżywiania nektarem tych kwiatów, jednocześnie je zapylając i stanowiąc warunek ich istnienia. Istnienie takiego gatunku ćmy potwierdzono już po śmierci Darwina.