Muzeum – Zamek w Łańcucie
Pomnik historii, Muzeum rejestrowane

Mapa strony

Clara Schumann

Clara Schumann, z d. Wieck (1819–1896) – niemiecka pianistka i kompozytorka; żona Roberta Schumanna. Należała do najwybitniejszych wirtuozów fortepianu w XIX w.; jej nazwisko zestawiano z nazwiskami czołowych pianistów tamtej epoki, takich jak Chopin, Liszt, Rubinstein czy Thalberg.

Urodziła się w Lipsku, w rodzinie o żywych tradycjach muzycznych. Otrzymała staranne wykształcenie muzyczne, obejmujące grę na fortepianie i skrzypcach, śpiew, teorię muzyki oraz kompozycję. Szybki rozwój swego talentu pianistycznego, a także solidne przygotowanie do kariery wirtuoza zawdzięczała ojcu, Friedrichowi Wieckowi (wybitnemu nauczycielowi gry na fortepianie i przedsiębiorcy muzycznemu), pod którego opieką pedagogiczną i impresaryjną pozostawała do dziewiętnastego roku życia.

W 1840 r., wbrew woli ojca, zawarła małżeństwo z Robertem Schumannem; pod naciskiem męża drastycznie ograniczyła działalność koncertową, przedkładając nad nią obowiązki rodzinne. Po wydarzeniach Wiosny Ludów (po okresie pobytu w Lipsku i Dreźnie) zamieszkała w Düsseldorfie. Po śmierci R. Schumanna (1856 r.) wznowiła podróże artystyczne, podczas których intensywnie propagowała jego twórczość. Wspólnie z Brahmsem (i innymi autorami) opracowała wydanie zbiorowe dzieł Schumanna. Od 1878 r. była głównym wykładowcą fortepianu w konserwatorium we Frankfurcie nad Menem. W 1891 r. wycofała się z kariery pianistycznej, ale jako pedagog pozostawała aktywna do końca życia. Zmarła we Frankfurcie w wieku 76 lat.

W źródłach biograficznych poświęca się wiele uwagi bolesnym i tragicznym wydarzeniom w jej życiu osobistym naznaczonym ostrym konfliktem z despotycznym ojcem, chorobą umysłową męża (a później także syna) czy przedwczesną śmiercią czworga dzieci.

Główną część spuścizny po kompozytorce stanowią utwory fortepianowe i pieśni (te ostatnie pochodzą w większości ze szczęśliwego okresu jej małżeństwa z R. Schumannem). Do najwybitniejszych dokonań kompozytorskich Klary Schumann należą niewątpliwie trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę g-moll op. 17 oraz koncert fortepianowy a-moll op. 7 – dzieło zaledwie siedemnastoletniej autorki, pochodzące z 1836 r.

Mirosław Płoski


Utwory:

Copyright © 2010–2021 Stowarzyszenie Artystyczne Horizon / Horizon Art Society
Copyright © 2008-2012 Castle Museum in Łańcut
Projekt i realizacja www.activedot.pl O serwisie