Ich stand in dunkeln Träumen
Und starrte ihr Bildnis an,
Und das geliebte Antlitz
Heimlich zu leben begann.

Um ihre Lippen zog sich
Ein Lächeln wunderbar,
Und wie von Wehmutstränen
Erglänzte ihr Augenpaar.

Auch meine Tränen flossen
Mir von den Wangen herab –
Und ach, ich kann’s nicht glauben,
Daß ich dich verloren hab!

Heinrich Heine, Buch der Lieder, Die Heimkehr, nr 23

Stoję w majaków cieniu
W urzeczeniu, w zachwycie
Twarz droga sercu memu
Z wolna nabiera życia

W jej usta wkradł się uśmiech
Uśmiech zachwycający
Dwoje oczu zalśniło
Od dwojga łez gorących

I własne łzy poczułem
Nie zdołam wytłumaczyć
Ach, nie zdołam zrozumieć
Jak mogłem cię utracić

© Przełożył Paweł Fadziejowic Biernacki