Johann Gottfried Arnold
Johann Gottfried Arnold (1773–1806) – niemiecki wiolonczelista i kompozytor.
Urodził się w Niedernhall (Wirtembergia) jako syn nauczyciela. Pierwsze lekcje gry na wiolonczeli pobierał u ojca i już w wieku ośmiu lat zaczął występować publicznie. Od 11 roku życia terminował w cechu muzyków w pobliskim Künzelsau, a w 1790 r. został uczniem i pomocnikiem swego wuja, pełniącego funkcję muzyka miejskiego (Stadtmusikus) w Wertheim; tam też uczył się basu cyfrowanego i kompozycji pod kierunkiem miejscowego kantora, a jako wprawny wiolonczelista uczestniczył w koncertach kapeli działającej na hrabiowskim dworze.
Planując rozpoczęcie kariery solistycznej, odbył szereg krótkich podróży koncertowych po południowych Niemczech i Szwajcarii; stały się one dla niego inspiracją do podjęcia dalszych studiów muzycznych. W 1795 r. przez kilka miesięcy kształcił się pod kierunkiem jednego z największych wiolonczelistów tamtych czasów, Maxa Willmanna, związanego z dworem książąt Thurn und Taxis w Ratyzbonie. W 1796 r. rozpoczął studia muzyczne w Hamburgu, gdzie nad doskonaleniem jego techniki instrumentalnej czuwał Bernhard Heinrich Romberg – charyzmatyczny wiolonczelista nazywany przez współczesnych „królem wszystkich wirtuozów”.
Pod opieką Romberga Arnold osiągnął wyżyny kunsztu instrumentalnego, w krótkim czasie uzyskując posadę pierwszego wiolonczelisty orkiestry Teatru Narodowego we Frankfurcie nad Menem. Równolegle rozwijał działalność kompozytorską, w której wiele uwagi poświęcał własnemu instrumentowi. Był też cenionym nauczycielem gry na wiolonczeli i fortepianie.
Zmarł we Frankfurcie w wieku zaledwie 33 lat na skutek przewlekłej infekcji płuc. Jego przedwczesną śmierć uznaje się za wielką stratę dla niemieckiej i europejskiej twórczości wiolonczelowej epoki klasycyzmu.
Pozostawił po sobie 5 koncertów wiolonczelowych (zatytułowanych concertino), symfonię koncertującą na 2 flety i orkiestrę oraz wiele utworów na fortepian, wiolonczelę, gitarę i zespoły kameralne. W jego dorobku znajdują się również liczne opracowania oper innych kompozytorów, przeznaczone głównie na kwartet smyczkowy.
Mirosław Płoski
